Na een maand radiostilte dan weer een nieuwe
Beeldspraak. Dat er even niets aan ontwikkeling te melden was, betekent
niet dat het een dode boel was. Integendeel, net als in de natuur staat
het nooit echt stil. Ook in deze dode boom leeft het nog: de zwam
vooraan, als was die ook al aardig verhout. En onder de dorre bladeren
draait de holwortel en het lelietje van dalen zich vast al warm om op te
komen, zodra het zonlicht maar warm genoeg is. Zo was ik ook al hard aan
het werk aan mijn eigen Plan B.
Maar terug naar deze foto, product van
pas de eerste echte fototrip dit jaar, naar het geliefde Panneland. Even
ales opzijk zetten en helemaal opgaan in de compositie, waar je dan
intens zelf deel van uitmaakt. Tot het klikt, zoals hier, plat op mijn
buik. Afgezien van alle biologische wetenswaardigheden die hierop toch
niet te zien zijn: de compositie leeft op zich al. Er zit spanning in:
de zwam en tak zo nagelscherp, als een grens op de lijn die de dode boom
voorstelt. Uitmondend in een vaag maar spetterend bos.
Bovendien tegendraads. Ieder ander zou misschien
de foto horizontaal spiegelen voor een natuurlijke invoegende lijn, die
het oog, gewend om van links naar rechts doet gaan, prettig de foto door
doet leiden. Hier wordt het oog en de geest echter geconfronteerd. Er
moet even stevig worden nagedacht. Is dit wel een goed plan? Moeten we
deze grens wel over? Pakken we het wel goed aan? Er een aarzeling over
de compositie heen, twijfel, de opgezogen adem wordt even ingehouden. Of
is het gewoon even een moment van bezinning? Een pas op de plaats? Om
dan toch ... een aanloop, Plan B: tegen 'beter weten' in.
Nikon D800, 16-35 mm f/4G ED VR II AF-S Nikkor - 19mm, 1/60 sec
bij F/4.5 en ISO 200
Bewerking: Adobe Lightroom, Google NIK Silver
Efex Pro.
|
08-2018 |
04-2018 |
03-2018 |
02-2018 |
11-2017
| 10-2017 |
09-2017 |
08-2017 |
05-2017 | 04-2017
| 03-2017
|
01-2017 |
|
12-2016 |
11-2016
| 10-2016
|
09-2016
| 08-2016
|
07-2016 | 06-2016 |