Vlak onder Calais, waar het Kanaal het smalst is, begint het: de Opaalkust. Aan de overkant zie je de witte krijtrotsen van Kent. Heen en weer pendelen de veerboten van en naar Dover, de routes kruisend van de vele schepen die de Noordzee dan wel de Oceaan op willen stomen.
En hier? Een afwisseld kustgebied met brede stranden, zandstranden maar ook grind en keien. Duinen en een enkele klif: de Blanc Nez en de Gris Nez. Vooral: de zee, met steeds wisselende kleuren: van grijs naar turkoois, al naar gelang de stand van de zon en het weer. Dat is steeds wisselend, dan weer jagende wolken, dan lieflijke wolkjes die aangroeien boven het land. Een glooiend land met uitgestrekte akkers.
De eenvoud en de kleuren maken het een heerlijke streek om de gedachten te laten gaan en simpelweg er te 'zijn'. Zeker nog vroeg in het seizoen, als de badgasten het nog niet aandurven. Fijn om hier te zijn (geweest).