Onlangs reisden we door het 'Land van de Tswana' - Botswana. Een lang gekoesterde droom van mijn vrouw, maar voor mij in eerste instantie een test van mijn durf om zo'n avontuur aan te gaan. We hebben het uiteindelijk gedaan. Met z’n tweetjes drie weken in een 4x4-met-daktent, over oneindige mulle zandwegen door de Kalahari-woestijn en langs de Boteti River (Makgadikgadi), Moremi/Okavango-delta, Savuti en Chobe rijden.
's Avonds bij het houtvuur, in de pure stilte, onder de helderste sterrenhemels, met soms, in de verte, het gebrul van een leeuw. Achter iedere wending in de wegen de mogelijkheid om olifanten te ontmoeten, of kudu's, nijlpaarden, impala's of Afrikaanse buffels. Of om vast te komen zitten, of te verdwalen in een wirwar van zandpaden, maar eerder nog om ineens prachtige uitzichten over een 'hippo pool' of heuvels met baobabs, of de machtige Chobe rivier, te hebben. Een plotseling overstekende hyena. De neushoornvogels die je bij iedere camping begroeten. De zo ontzettends vriendelijke mensen.
Onvergetelijke ervaringen - onvergetelijke
beelden ook. Zoveel beelden dat ze niet te vangen zijn in één album.
Daarom heb ik ze maar gesplitst. Nu eerst de impressies van de
landschappen. Ze geven een beeld van de ruimte, de puurheid van de
onmetelijke hoogvlakte (op een kleine 1000 meter hoogte) die Botswana
is. En de impact die dit land, deze wildernis, op je heeft, op mij heeft
gehad.
Geleidelijk begon ik te merken hoe geaard, dicht bij jezelf, dit land, deze wildernis, deze mensen je maken. En hoe fijn dat is. Er daalde een intens Rusten in Zijn in mij neer. Zodat ik nu kan zeggen: ik wil nog eens, dit! Ik heb heimwee, naar Botswana. Tegelijk: ik draag Botswana nu ook in mijn hart. Van daaruit kan ik nu óók, met extra energie, bij mijzelf zijn en blijven … ook als ik tegen een olifant aanloop (zoals op de camping in Savuti).