Reizen door Turkije is reizen door de tijd. We reisden langs Efese, Alinda, Hieropolis, Aphrodisia, Termessos, Selge, Side en Olba - en tot slot ook nog zo'n klein, bijna vergeten Grieks-Romeinse haventje uit de eerste eeuw. Vanaf daar betreden we het Byzantijnse rijk met zijn kerken en basilieken, zoals die van Kanityles en Cambazli. In deze vroege eeuwen worden ook de eerste kloosters en monnikengemeenschappen gesticht in de verlatenheid van Cappadocië, uitgehouwen in de tufsteen. Aan de kust de Armeense burchten die nog een tijdje de Seldjoeken van het lijf hielden tot zij heel Asia Minor onder voet liepen, gevolgd door ook andere Turkse volkeren. Prachtige moskeeën worden gebouwd, maar ook de kloosters in het binnenland floreren harmonieus onder de nieuwe heersers. Mystieke islamitische ordes worden gesticht, zoals de derwisjenorde in Konya. Al hun inspiraties zijn voelbaar. Noem het zus of zo - het 'Hogere' is overal aanwezig.
Reizen door Turkije is ook prachtige natuur. De imposante rotsformaties, de lieflijke valleien, beekjes vol kikkers, de mooie kust waar die tenminste nog onaangetast is, de hoogvlaktes met zware luchten erboven - een bewoonde rotspunt in de verte. Een landschap dat verleidt tot het mystieke.
Maar bovenal een kennismaking met een bijzonder vriendelijk en gastvrij volk. Rummikuppen met de mannen in het theehuis, en passant onthaald worden op een bruiloft alsof je er gewoon bijhoort, schuilen voor de regen en meteen een stoeltje, thee en sigaretten aangeboden krijgen, bijkletsen over Nederland met teruggekeerde medelanders. Hele dorpen willen op de foto.
Een oude man bij de krantenkiosk probeert te peilen hoe wij gaan. Ik roem het landschap, het heerlijke klimaat, de vriendelijke mensen. Glimlachend heft hij zijn ogen en handpalmen hemelwaarts en geeft maar één verklaring: "Allah ...". Ik vul hem aan: "... blesses the country". Met vochtige ogen schudt hij mijn hand en gaat. Mooi toch?
Geniet van de foto's - klik op het beeld!