Vanmorgen vroeg, het was nog pikkedonker, stond ik nog op een verlaten bushalte te kleumen, in de Hollandse regen. En nu, in de late namiddag, loop ik door de straten van Orotova, een klein stadje op de noordelijke helling van de Teide vulkaan op Tenerife. Met-zonder-jas-naar-buiten-weer, midden in de winter! In mijn hoofd is het opeens lente, de overgang duizelt mij. Boven mijn hoofd een fris-zwoele wolkenloze lucht. Of nee, hier en daar toch een pluizig zwevend wolkje. Een wolkje dat zuchtend mijn hoofd verlaat en opstijgt.
Het eiland was getooid in kleuren die ik nergens eerder zag. Huizen in alle mogelijke aardetinten, bossen in iedere kleur groen die je je kan voorstellen, en bloemen in exquise schakeringen van rood tot paars en terug. Bloeiende kerstrozen zo groot als olifanten - en wijnstokken die zo laag over de hellingen getrokken waren dat je nauwelijks je voeten op hoefde te tillen om over de stammen heen te stappen. Goudgele dennebossen op een bodem van grijszwarte as. Opgloeiende rotsen, rollende hellingen en hoogvlaktes en golvende vergezichten over zee. Kortom, een feest voor impressionisten.