Vanmorgen vroeg, het was nog pikkedonker, stond
ik nog op een verlaten bushalte te kleumen, in de Hollandse
regen. En nu, in de late namiddag, loop ik door de straten van Orotova, een
klein stadje op de noordelijke helling van de Teide vulkaan op Tenerife.
Met-zonder-jas-naar-buiten-weer, midden in de winter! In mijn hoofd is het
opeens lente, de overgang duizelt mij. Boven mijn hoofd een
fris-zwoele wolkenloze lucht. Of nee, hier en daar toch een pluizig
zwevend wolkje. Een wolkje dat zuchtend mijn hoofd verlaat en opstijgt.
Het eiland was getooid in
kleuren die ik nergens eerder zag. Huizen in alle mogelijke aardetinten,
bossen in iedere kleur groen die je je kan voorstellen, en bloemen in
exquise schakeringen van rood tot paars en terug. Bloeiende kerstrozen
zo groot als olifanten - en wijnstokken die zo laag over de hellingen
getrokken waren dat je nauwelijks je voeten op hoefde te tillen om over
de stammen heen te stappen. Goudgele dennebossen op een bodem van
grijszwarte as. Opgloeiende rotsen, rollende hellingen en hoogvlaktes en
golvende vergezichten over zee. Kortom, een feest voor impressionisten.